خبر صبح/ گروه اقتصاد: «در زمان‌های گذشته کفش‌های امروزی وجود نداشت و مردم از پایپوش‌هایی نظیر چاروق و گیوه که با مشکلات بسیار با دست تولید می‌شد استفاده می‌کردند، اما اغلب مردم توانایی استفاده و خرید آن را داشتند.» این‌ها سخنان اصغر شالباف مرد کهنه کار حرفه کفش است. او که اکنون ۷۲ سال سن دارد از ۱۱ سالگی به این شغل وارد شده است.
او در گفت و گویی می‌گوید: «در دهه ۳۰ یکی از حرفه‌های اصلی شهرهای بزرگ از جمله تبریز تولید کفش بود و بسیاری از افراد در سنین خردسالی و نوجوانی این شغل را انتخاب می کردند.»
شالباف ادامه می دهد: «صنعتی شدن تولید کفش از دهه ۳۰ آغاز شد و کارخانه‌های بزرگی در این زمینه به وجود آمد و تا اواخر دهه ۵۰ نه تنها ایران از لحاظ تولید کفش به شرایط خودکفایی رسید، بلکه به برخی از کشورها نظیر شوروی نیز کفش صادر می‌کرد. در این برهه از زمان صنعت کفش ایران به شرایط مطلوبی رسید و تقریبا واردات صفر شد، اما متاسفانه در حال حاضر در تولید صعنت کفش ایران مشکلات بسیاری وجود دارد. یکی از مهم‌ترین مشکلات، به روز نبودن آن از نظر دانش، تکنولوژی و طراحی است و همین موضوع باعث شده که فعالان این صنعت با مشکلات بسیاری روبرو شوند.»
وی افزود: «در بسیاری از کارگاه ها روش همان روش‌های تولید سنتی است و اکثر کارخانه های فعال از تکنولوژی روز دنیا برخوردار نیستند و همین موضوع موجب واردات بی‌رویه کفش برای تامین نیاز متقاضیان شده است.»
این فعال باسابقه کفش در ادامه اظهار داشت: «به دلیل عدم سرمایه‌گذاری دولت و سیاست‌گذاران در این زمینه قشر جوان و تحصیلکرده ما کمتر به این شغل و صنعت روی آورده‌اند و تامین نیروی انسانی متخصص نیز از دیگر مشکلات ما در این صنعت و صنف است.»
وی تصریح می کند: «در قدیم فروش کفش و کیف معمولا در ایام تابستان، مهرماه و زمان‌های جشن و اعیاد، فروش خوبی داشت، البته در حال حاضر متاسفانه این صنعت و صنف وضعیت مطلوبی ندارد. واردات بی‌رویه کفش و کیف از چین به تولیدات داخلی این صنعت لطمه زده است، ولی به اعتقاد من، شاید دولت و سیاستمداران باید به دنبال این موضوع باشند که وقتی در صنعتی مانند پوشاک، کفش و کیف در این سطح واردات بی‌رویه وجود دارد، علت چیست؟ آیا تولیدات داخلی پاسخگوی نیاز نیست؟ آیا شرایط تولید برای فعالان بسیار مشکل‌تر از واردات آن است؟ آیا امکان رقابت با محصولات وارداتی از نظر کیفیت، قیمت، طراحی، راحتی و غیره وجود ندارد؟ پس در ابتدا باید شرایط ایده آلی را از این جهات هم برای فعالان این صنعت و هم نیازهای مردم فراهم کرد و مطمئنا بعد از آن واردات خود به خود کاهش پیدا خواهد کرد.»
