گروه پاسخ به شایعات: حضور الهام علیف و بانوی اول این جمهوری کوچک در مسجدی در شهر تازه آزاد شده آغدام موجی از اخبار را در رسانه‌های این کشور و البته معدود رسانه‌های مجازی در ایران برانگیخت. اما به باور بیشتر پژوهشگران حوزه قفقاز این حرکت و حرکت‌های نمادین دیگری که در چند روز گذشته از باکو دیده‌ایم چیزی جز بهره‌برداری حکومت باکو از احساسات و تمایلات اسلامی مردم نیست. در این ارتباط بد نیست مروری داشته باشیم به چند نمونه از سیاست‌های اسلام‌ستیزانه این رژیم در دو دهه گذشته؛ از زندانی کردن اسلام‌خواهانی چون “صمداف” تا ممنوعیت حجاب در ادارات و دانشگاه‌ها و از فشار حداکثری بر دینداران تا برگزاری ضد انسانی ترین و ضد دینی‌ترین برنامه‌های مبتذل مانند یوروویژن و راهپیمایی همجنس‌بازان در شهر باکو!
مقابله سیستماتیک با عاشورا
جمهوری آذربایجان از صدها سال بیش بخشی از سرزمین تشیع و یکی از کانون‌های فعال بوده است و مردم این منطقه همواره از حامیان حکومتهای شیعی بودهاند و از این روست که شاه اسماعیل صفوی (بنیانگذار دولت وحدت ملی شیعه در ایران)، پس از قیام در اردبیل و تاجگذاری در مسجد جامع تبریز، به شمال ارس و ولایت شروان رهسپار می‌شود تا دشمنان شیعه را سرکوب می‌کند…
این شیعیان اما پس از اشغال سرزمینهای قفقازی ایران توسط روسیه، تحت ستمهای شدید حکومت مسکو قرار گرفتند و تلاش گسترده‌ای برای مبارزه با تشیع و فرهنگ ایرانی در سرزمینهای قفقازی تحت اشغال انجام شد. بعد از روی کار آمدن حیدرعلیاف در باکو که سابقاً از سران حزب کمونیست شوروی بود، دوباره دستگاه دولتی به مبارزه با اسلام و تشیع پرداخت. حوزههای علمیه شیعه تعطیل شدند. فعالان اسلامی تحت تعقیب قرار گرفتند. جوانانی که به قصد تحصیل علوم دینی رهسپار ایران میشدند، با فشارهای جدّی و اتهامات سنگین مواجه شدند، سران حزب اسلامی و فعالان اسلامگرا دستگیر و به زندانهای طولانی محکوم گردیدند و حتی انجام عزاداری برای حضرت سیدالشهدا (ع) در انظار عمومی ممنوع شد!
اما «چرا رژیم باکو تلاش می‌کند تا با عاشورا و عاشوراییان مقابله کند؟ چرا روز عاشورا در جمهوری آذربایجان به صورت رسمی تعطیل نمی‌شود؟ چرا کتابهای درسی رژیم باکو بخصوص کتابهای مربوط به تاریخ و ادبیات، از اراجیف رنگارنگ درباره نژادپرستی و شوونیسم و معرفی چهره‌های ضددین پر است، اما در این کتابها حتی یک سطر درباره عاشورا و امام حسین (ع) درج نمی‌شود؟…» در پاسخ به این سؤال بایستی دید که پیام عاشورا چیست؟ مگر نه این که پیام عاشورا، چیزی جز مبارزه با ظلم و ترجیح دادن مرگ سرخ بر زندگی ننگین نیست… پس حکومتی که با عاشورا مقابله می‌کند، از این پیام میهراسد.
ممنوعیت رسمی حجاب در دانشگاه‌ها
دولت باکو که مقابله با احکام و ارزش‌های اسلامی را طی دو دهه‌ی اخیر تداوم داده است، در یکی از همین سیاست‌های ضداسلامی خود تلاش ویژه‌ای را برای برچیدن حجاب از جامعه اسلامی این منطقه سامان داد. این رژیم طی دستور رسمی به روسای دانشگاه‌ها، دانشجویان دختر را موظف کرد که بین ادامه‌ی تحصیل در دانشگاه و داشتن حجاب اسلامی یکی را انتخاب کنند! این در حالی بود که تلاش دولت باکو برای ممنوعیت حجاب در مدارس راهنمایی و دبیرستان‌های دخترانه در همان سال‌ها با اعتراض گسترده‌ی مردم روبرو شده و بارها تظاهرات گسترده‌ای در این باره علیه دولت انجام شد که طی آن ماموران دولت باکو دهها تن از اسلامگرایان و والدین دختران محجبه را دستگیر و زندانی کردند؛ زندانیانی که بعد از گذشت نزدیک به یک دهه برخی از آنها هنوز هم در زندانهای سیاه رژیم باکو اسیر هستند.
ممنوعیت استفاده از نمادهای اسلامی در ادارات
این رژیم در تداوم سیاست‌های ضداسلامی خود در سال ۱۳۸۹شمسی دستور داد تا همه کارمندان دولتی از استفاده از سمبل‌های مربوط به اسلام مانند آیات قرآنی و… در محل کارشان خودداری کنند. این حرکت ضد دینی و ضد دموکراتیک دولت سکولار باکو همزمان شد با طراحی لباسی برای استفاده‌ی دانش آموزان دختر و اجباری کردن آن که فاقد حجاب بود.
هم پیمانی با رژیم صهیونیستی
به رغم افرایش انزجار از رژیم صهیونیستی در میان مردم مسلمان جمهوری آذربایجان، اقدامات این رژیم برای گسترش نفوذ در جمهوری آذربایجان به منظور تبدیل این خطّه به پایگاه منطقه‌ای صهیونیسم در حال افزایش است. به طوری که مناسبات به اصطلاح دیپلماتیک و سیاسی با رژیم صهیونیستی بیشترین جایگاه را در مناسبات سیاست خارجی باکو به خوداختصاص داده است. به طوری که آلکس شاپیرو سلیمان، معاون اول مجمع بین‌المللی «آذربایجان ـ اسراییل» و سرمایه‌گذار یهودی ، اعلام کرده بود که «دولت باکو به مدت طولانی هم پیمان استراتژیک مهمی برای اسراییل خواهد بود.» این هم‌پیمانی در جنگ اخیر قراباغ هم به وضوح قابل مشاهده بود و رژیم باکو با استفاده از تسحیلات نظامی اسرائیل توانست ارتش ارمنستان را از قراباغ پس بزند و این جای پای اسرائیل را در باکو محکم‌تر از قبل می‌کند.
میسیونرهای غربی در جمهوری آذربایجان
به‌دنبال فروپاشی شوروی سابق و تشکیل جمهوری‌های مستقل در منطقه قفقاز و آسیای میانه، کشورهای غربی در صدد گسترش نفوذ سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و ایدئولوژی خود در جمهوری‌های تازه استقلال یافته از جمله جمهوری آذربایجان بودند. آمریکا و متحدان غربی آن برای سلطه بر این کشور مسلمان که اغلب جمعیت آن شیعه هستند نه تنها از اهرم‌های سیاسی و اقتصادی بلکه از ابزارهای دینی و ایدیولوژیکی نیز بهره گرفتند. غرب پس از تحمیل قراردادهای نفتی خود به دولت باکو در سال ۱۳۷۳ به تقویت و تحکیم حضور سیاسی،اجتماعی، فرهنگی و دینی خود در این جمهوری مسلمان پرداخت. براساس بررسی‌های انجام گرفته توسط محافل اجتماعی و کارشناسان سیاسی جمهوری آذربایجان، اولین گروه‌های میسیونری بیگانه در سال ۱۳۷۱یعنی یک سال پس از برپایی دولت باکو وارد این کشور شده و به تبلیغ عقاید دینی خود پرداختند.
یکی از این گروهها مبلغان آیین “کریشنای” هند بود که با حمایت مالی انگلیسی‌ها وارد باکو شده و دهها جلد کتاب به زبان روسی و آذری چاپ و در میان جوانان آذری پخش کرد. به‌دنبال گروه‌کریشنا، گروه‌های میسیونری مسیحی غربی وارد صحنه ایدئولوژی دومین کشور شیعه جهان شدند و با عنوان تشکل‌های انسان دوستانه فعالیت خود را در این کشور آغاز کردند. سومین گروه از میسیونرهای بیگانه که در فضای بکر دینی و عقیدتی این کشور کوچک وارد عمل شد، “وهابیت” بود و مبلغان این فرقه از سال ۱۳۷۴ به بعد به تبلیغ وهابی‌گری و تخریب سایر مذاهب اسلام بویژه تشیع پرداختند.
از سال ۱۳۷۰تا ۱۳۷۵ یعنی در مدت پنج سال اول استقلال جمهوری آذربایجان حدود۲۰ تا ۲۵ گروه مذهبی بیگانه با حمایت دولت باکو به تبلیغ غیرسنتی و تحریف شده ادیان مسیحی و یهودی مشغول بودند. برخی رسانه‌های باکو موفق به آشکار ساختن نام و حوزه فعالیت برخی از گروه‌های مذهبی بیگانه شدند که از جمله آنها “پدران مقدس”، “کلیسای لطف”، “پدران حیاتبخش”، “صدای زندگی”، “زندگی جدید”، کلیسای حواریون جدید”، “صدای امید”، “برادران گیدون”، “مرکز آموزش حیات عیسی” و “شاهدان یهوه” بودند که برخی از آنها در دادگستری جمهوری آذربایجان با عنوان انجمن خیریه به ثبت رسیدند. این گروهها با برنامه مشخصی وارد صحنه ایدیولوژی جمهوری آذربایجان شده و در پنج سال اولیه فعالیت خود، ظاهرا با صرف ۲۰میلیون دلار دست کم پنج هزار نفر را جذب مسیحیت کردند.
یوروویژن، آذربایجان مسلمان و آواز همنجس بازان
در ادامه‌ی سیاست‌های اسلام ستیزانه رژیم باکو، پنجاه و هفتمین دوره سالانه مسابقه آواز یوروویژن طی روزهای ۲۲ تا ۲۶ می ۲۰۱۲ در باکو پایتخت جمهوری آذربایجان برگزار شد.
گفتنی است که یورو ویژن مسابقه‌ای تلویزیونی است که طی آن کشورها، آهنگ‌هایی را انتخاب می‌کنند که به صورت زنده بر روی تلویزیون اجرا می‌شود و بعد از رأی‌گیری بهترین آهنگ مسابقه انتخاب می‌شود. از آنجا که میلیون‌ها بیننده تلویزیونی این مسابقه را پیگیری می‌کنند، بنابراین برنامه‌ای پربیننده است اگرچه فقط مخصوص کشورهای عضو اتحادیه اروپا است. دولت آذربایجان برای تجهیز و آماده سازی این مسابقات ۸۵۰میلیارد تومان هزینه نمود. تقریباً تمامی ارکان مهم دولت جمهوری آذربایجان از وزارتخانه‌های فرهنگ و توریسم و جوانان و ورزش گرفته تا وزارت امنیت و وزارت دفاع و بنیاد حیدرعلی اف مأمور تلاش برای برگزاری مسابقه یوروویژن ۲۰۱۲شده بودند.
این تلاشها برای برگزاری مسابقه «یوروویژن» در حالی انجام شد که دولتمردان باکو اجازه عزاداری در روز عاشورا را به مردم مسلمان این کشور نمی‌دهند. الهام علی اف رئیس جمهوری آذربایجان طی فرمانی همسر خود «مهربان علی اوا» رئیس بنیاد حیدرعلی اف را به عنوان رئیس کمیته ویژه دولتی برگزار کننده مسابقه یوروویژن ۲۰۱۲در باکو منصوب کرد.
رژه همجنس گرایان، ترویج فرهنگ برهنگی، قبح زدایی از تحریکات جنسی و اقداماتی از این دست از جمله شاخصه های مسابقات یورویژن می باشد. طی این برنامه، فضایی برای نمایش رژه‌ی همجنسگرایان فراهم می‌شود که هر سال به عنوان ضمیمه‌‌ای بر برنامه یوروویژن شناخته می‌شود و برگزار می‌گردد! هدف از برگزاری این رژه، تبلیغ ازدواج همجنس بازان در آذربایجان است که با مخالفت گسترده مردم آذربایجان و مردم مسلمان جهان روبرو شد.
