خبر صبح/ گروه اقتصاد:«بهرام سرمست»استاندار آذربایجان شرقی روز یکشنبه در بازدید از هنرستان ماندگار وحدت، این مدرسه را آبرو و شناسنامه صنعتی آذربایجان شرقی عنوان کرد و با اشاره به یک قرن قدمت این هنرستان بر لزوم توجه به احیا و تجهیز آن تاکید کرد.
وی با بیان اینکه آذربایجان شرقی، مهد آموزش‌های نوین است، تجهیز و احیای مراکز و کارگاه‌های فنی و بهره‌گیری از فناوری روز، درس گرفتن و ثبت کردن افتخارات گذشته و حرکت رو به جلو را در ماندگار شدن یک مجموعه، موثر دانست.
استاندار آذربایجان شرقی همچنین، توسعه فضاهای آموزشی را جزو اولویت‌های دولت چهاردهم در سال آموزشی آینده در قالب نهضتی تحت همین عنوان برشمرد و افزود: رییس محترم جمهور در هر ۲ سفر غیررسمی به تبریز، پیگیر مسائل آموزشی بودند.
«سرمست» تاکید کرد که نیازسنجی‌های لازم در خصوص احیا و تجهیز هنرستان ماندگار وحدت تبریز جهت جلب حمایت مسئولان استانی و اتاق بازرگانی ایران، انجام و هیئت امنای مدرسه از افراد موثر و پیشکسوت و دارای تجربه تشکیل شود.
«صمد حسن‌زاده»رئیس اتاق بازرگانی ایران نیز در ادامه، هنرستان وحدت تبریز را سرمایه‌ای ملی عنوان کرد و از آمادگی اش برای برای احیا و تجهیز این هنرستان خبر داد.
هنرستان ماندگار وحدت تبریز، از جمله هنرستان‌های قدیمی کشور با نزدیک به ۹۰ سال سابقه است. این هنرستان که ابتدا در منزلی شخصی و با ۲ رشته آهنگری و نجاری شردهوع به کار کر، بهر دوره‌های گوناگون توسعه یافته است. به‌طوری که امروز با هفت رشته از جمله رشته جدید مکاترونیک هنرجویان بسیاری را به خود جذب می‌کند و از جمله هنرستان‌های مطرح در سطح کشور است.
تاریخچه و سابقه افتخارات این هنرستان برمی‌گردد به سال ۱۳۰۹شمسی. «مدرسه صنعتی آذربایجان» در سال ۱۳۰۹ در یکی از محله‌های قدیمی شهر تبریز به نام «ششگلان»، در منزلی شخصی تأسیس شد و با دو رشته شروع به کار کرد. یکی از رشته‌ها مکانیکی بود که بعداً به رشته صنایع فلزی، سپس به ماشین‌ابزار، ساخت و تولید، و دوباره به ماشین‌ابزار تغییر نام یافت. رشته دیگر هم «درودگری» بود. در سال ۱۳۱۱ رشته نقاشی تحت سرپرستی نقاش نامی کشور، استاد رسام ارژنگی، به این دو رشته اضافه شد. در سال ۱۳۱۵، با تأسیس و احداث راه آهن، تأسیس کارخانه‌های قند و شکر، و اسلحه‌سازی، نیاز به افراد تحصیل‌کرده فنی و ماهر بیش از پیش احساس شد. بنابراین دولت وقت مهندسان خارجی را که اکثراً آلمانی بودند، برای تربیت افراد تحصیل‌کرده فنی و ماهری که بتوانند نیازهای کارخانه‌ها را برآورده کنند، به خدمت گرفت.
اولین مدیر این هنرستان مهندسی آلمانی به نام آقای ویلیام کرمر بوده که از سال ۱۳۱۵ تا ۱۳۱۸ در این هنرستان مدیریت کرد. در سال ۱۳۱۹ محل فعلی هنرستان خریداری شد. با شرکتی خارجی که مدیر عامل آن شرکت تبعه سوئیس بود، قراردادی منعقد و احداث ساختمان فعلی آغاز شد. اما در جریان اتفاقات سال ۱۳۲۰ و سقوط رضا شاه و جنگ جهانی دوم، این شرکت مجبور شد کشور را ترک کند و پروژه تا سال ۱۳۲۵ نیمه‌کاره رها شد. در این سال «شرکت ایرانشهر» دوباره برنده مناقصه شد و ادامه کارهای عمرانی این پروژه را برعهده گرفت. با اتمام پروژه ساخت در فاصله سال‌های ۱۳۳۲-۱۳۳۱، این هنرستان در این مجموعه مستقر و شروع به کار کرد.
در سال ۱۳۳۷ هم مراحل احداث ساختمان رشته مکانیک خودرو به پایان رسید و این رشته هم به رشته‌های قبلی اضافه شد. بین سال‌های ۴۷-۱۳۴۶ رشته الکترونیک و الکتروتکنیک، و سپس به تدریج رشته‌های نقشه‌کشی و متالورژی به مجموع رشته‌ها اضافه شدند. هم‌اکنون این هنرستان با هفت رشته متالورژی، مکانیک خودرو، صنایع چوب و مبلمان، الکترونیک، الکتروتکنیک، ماشین‌ابزار و مکاترونیک مشغول فعالیت است.
رشته مکاترونیک رشته‌ای بدیع و به‌روز است و این هنرستان یکی از ۱۵ هنرستان در سطح کشور است که این رشته در آن دایر شده است. رشته مکاترونیک بین‌رشته‌ای و تلفیقی از چهار رشته ماشین‌ابزار، الکترونیک، الکتروتکنیک و رایانه است و درباره بهره‌برداری از انرژی‌های تجدیدپذیر و فناوری‌های نوین بحث می‌کند. هنرجویان این رشته افرادی هستند که از صفر تا ۱۰۰ پروژه‌ها را خودشان انجام می‌دهند. کارهای سخت‌افزاری و نرم‌افزاری برای ساخت یک پروژه به عهده هنرجویان است. تمام فعالیت‌های تعریف‌شده در درس‌های تخصصی این رشته «پروژه‌محور» و با هدف پرورش هنرجوی کارآفرین تنظیم شده‌اند.
